"SPOWIEDZ' ANTYSEMITY" (5)
Podczas działań wojennych na Pacyfiku (1941-1945) Japończycy dopuścili
się licznych zbrodni wojennych na ludności cywilnej (europejskiej oraz
azjatyckiej) i wziętych do niewoli żołnierzach brytyjsko-australijsko-
holendersko-amerykańskiej koalicji. Doprawdy trudno zaprzeczyć oczywis-
tym faktom. Zresztą nikt będący przy zdrowych zmysłach tego nie robi
(przynajmniej oficjalnie). Zatem zostawmy ten dobrze omówiony, opisany i
sfilmowany temat. W zamian proponuję przyjrzeć się "drugiej stronie
medalu", wołającym o pomstę do nieba bezeceństwom dokonywanym przez
żołnierzy Wuja Sama i ich aliantów, czyli zbrodniom nie ukaranym, tolero-
wanym lub nawet nagradzanym. Wielki naród amerykański ma szczęście,
że jego niepokorni synowie mieli odwagę je przedstawić i odpowiednio
skomentować.
Jednym z nich był sławny pilot Karol August Lindbergh (1902-1974).
Lindbergh - bohater międzywojennej Ameryki (pierwszy samotny przelot
przez Atlantyk na pokładzie "Spirit of St. Louis"), tragiczny ojciec (śmierć
porwanego dziecka, otwarty oponent Franklina Delano Roosevelta, anty-
komunista, jednostka niezależna, krytyk rosnących w polityczną siłę Żydów
amerykańskich - nie dostąpił zaszczytu służenia podczas wojny w lotnictwie,
chociaż nadal był względnie młodym człowiekiem. Pełnił jedynie funkcje
technicznego konsultanta i pilota testowego. W 1944 roku przebywał w Azji,
później w Niemczech. Cztery lata przed śmiercią opublikował "The Wartime
Journals of Charles A. Lindbergh" (Dzienniki wojenne Karola A.
Lindbergha"). Omówmy lub zacytujmy niektóre spostrzeżenia autora z
pobytu w piekle wyspiarskiego Pacyfiku.
26 czerwca 1944: "Rozmowa zeszła na jeńców wojennych (to jest - DR)
mały procent japońskich żołnierzy wziętych do niewoli. <<Oj, mogliśmy
pojmać więcej, gdybyśmy chcieli>> odpowiedział jeden z oficerów. <<Ale
nasi chłopcy nie lubią brać jeńców>>". Podczas rozmowy ktoś stwierdza, że
"mieliśmy tutaj kilka tysięcy (jeńców japońskich - DR), ale wydaliśmy
jedynie stu czy dwustu, Reszta miała wypadek (jeńców zamordowano -
DR)". Mówi się także o wyskakujących z uszkodzonych samolotów japoń-
skich lotnikach. Załogi amerykańskie bez litości rozstrzeliwały bezbronnych,
przytroczonych do spadochronów nieszczęśników.
11 sierpnia 1944 (fragmenty przytoczonej przez Lindbergha relacji jakiegoś
majora): "(...) Australe (Australijczycy, w orginale <<Aussies>> - DR) są
jeszcze gorsi", gdyż swego czasu wyrzucali z samolotów japońskich jeńców
wojennych. "Pamiętasz, jak nasze oddziały opanowały ten japoński szpital?
Po ich przejściu nie pozostał nikt żywy".
Dower opisuje w swej pracy (oraz w przypisie do książki autorstwa Clay
Blair "Silent Victory: The US Submarine War against Japan" - "Ciche
zwycięstwo: wojna podwodna Stanów Zjednoczonych przeciwko Japonii")
przypadek amerykańskiej łodzi podwodnej "Wahoo". Po storpedowaniu
japońskiego transportowca, jej dowódca kazał przez ponad godzinę strzelać
z broni pokładowej do rozbitków. Setki ludzi poniosło śmierć. Niewątpliwy
przestępca wojenny został później odznaczony przez generała MacArthura.
Podobnie krwawą jatkę zgotowało japońskim rozbitkom lotnictwo amerykań-
skie oraz australijskie na Morzu Bismarcka. Rzeź miała miejsce 4 marca
1943 roku, nazajutrz po 3-dniowej bitwie. Chyba, że uznamy strzelanie do
łodzi ratunkowych i tratw za czwarty dzień bitwy...
Rzecz porażająca: Amerykanie byli wręcz dumni ze swojej bezwzględności.
Świadczy o tym chociażby artykuł zamieszczony niecały rok po zakończeniu
wojny w "Saturday Evening Post" (27 lipca 1946) pióra pułkownika Jerzego
S. Andrew. Jego tytuł starcza za cały komentarz: "The 41. st Didn't Take
Prisoners" ("41. jeńców nie brała"). Nie na darmo Japończycy nadali tej
dowodzonej przez MacArthura dywizji wymowny pseudonim: "rzeźnicy".
Zapewne amerykańskie (szerzej: alianckie) okrucieństwo na Pacyfiku było
odpowiedzią na barbarzyństwo przeciwnika, aliści u źródeł wielu zbrodni
wojennych stała prymitywna (czytaj: skuteczna) propaganda kwestionująca
przynależność Japończyków do gatunku ludzkiego. Jej intelektualny poziom
ilustruje mowa, jaką "palnął" w obecności swoich oddziałów australijski
generał Blamey: "Wasz wróg to dziwna rasa - skrzyżowanie istoty ludzkiej
z małpą człekokształtną (...). Wiecie, że musimy wytępić (w oryginale:
"exterminate" - DR) to robactwo. (...) Musimy wytępić Japończyków. Nasze
oddziały mają słuszny pogląd na temat Japońców. Uważają ich za
robactwo".
Współczesna Australia odbywa pokutę za nieludzkie traktowanie
Aborygenów. Do mordowania Japońców Australijczycy jeszcze się nie
przyznają, podobnie jak Austriacy do wydatnego udziału we wszystkich
zbrodniach Hitlera.
